„Lekcja z ekspertem cz. II”

           14 października 2010r. odbyliśmy interesującą rozmowę z kinooperatorem zajmującym się obsługą urządzeń projekcyjnych oraz projekcją filmów w bocheńskim kinie Regis, Marcinem Kortą.

Poruszyliśmy kwestie rozwoju, zasad i działania technologii 3D w kinach w Polsce i na świecie.

             1. Czy może nam Pan przybliżyć historię powstania i rozwoju 3D?

Historia technologii trójwymiarowej obejmuje nie tylko okres niecałego roku od premiery filmu Avatar 3D, to 120 lat ciągłego rozwoju, nielicznych sukcesów i niestety częstych rozczarowań.

- 1903 rok pierwszy film z efektem 3D przedstawiający wjeżdżający na stację pociąg, film kręcony z dwóch kamer, autorami byli bracia Lumie’re, niesamowity efekt jak na tamte czasy.

- 1953 rok film "House of Wax" pierwszy film w którym zastosowano kolor, 3D oraz dźwięk nagrany w systemie stereofonicznym.

- lata 80-te IMAX opracował własną technologię 3D, IMAX to jeden z alternatywnych systemów kinowych przedstawiał krótkie animacje trwające ok.15 minut.

- 2004 rok prawdziwy przełom, za sprawą samego Roberta Zemeckisa, który stworzył pierwszy pełnometrażowy film IMAX -,,Ekspres Polarny”.

- 2010 rok zaprezentowano Avatara 3D.

             2. Na czym polega widzenie 3D w kinach?

Technologia 3D polega na rozczepieniu obrazu, oddaje wrażenie  normalnego widzenia przestrzennego tzn. prezentuje nie tylko kształt i kolor obiektów, ale także ich wzajemne zależności przestrzenne, odległość od obserwatora i głębie sceny.

Wymaga dostarczenia do mózgu dwóch obrazów, widzianych z perspektywy lewego
  i prawego oka. W tym celu wykonuje się parę zwykłych obrazów z dwóch punktów widzenia przesuniętych o 6 cm od jednego oka do drugiego. Lewy obraz przedstawia się lewemu oku, a prawy – prawemu. W mózgu następuje połączenie tych dwóch obrazów w jeden trójwymiarowy przestrzenny.

             3. W jaki sposób zbudowane są okulary 3D?

Można wyróżnić dwa rodzaje okularów 3D. Pierwsze to migawkowe okulary aktywne. Technologia ta opiera się na naprzemiennym wyświetlaniu obrazów na ekranie telewizora (dla każdego oka odrębnie), natomiast okulary wtedy naprzemiennie odsłaniają lewe bądź prawe oko. Okulary tego typu wymagają zasilania - można je podłączyć bezpośrednio pod telewizor lub naładować przy pomocy portu USB. Posiadają jeden minus. Dla niektórych odbiorców męczą wzrok, w wyniku wspomnianego wyżej naprzemiennego dopuszczania obrazu. Cena: 500-800zł.

Drugim typem okularów, wykorzystywanych w 3D, są okulary polaryzacyjne wykorzystujące technologię pasywną. Najczęściej stosowane są w kinach i stworzone są  z filtrów polaryzacyjnych. Pierwsza klatka filmu przechodzi przez pierwszy filtr w telewizorze, z kolei następna, lekko przesunięta, przez drugi. Obie następnie trafiają do ekranu. Wynikiem tego jest widzenie obrazów konkretnym okiem, klatki dedykowanej dla właśnie tego oka (lewe lub prawe). W przeciwieństwie do poprzedniego rodzaju okularów nie wymagają one zasilania i niezauważalny jest efekt jakiegokolwiek migotania.

Polaryzacja pasywna                                                                          Polaryzacja aktywna           

             4. Czy istnieją różnice w sposobie tworzenia filmów w 2D a tych w 3D ?

Podstawową różnicą jest to, że film w 3D kręci się za pomocą dwóch kamer lub jednej  z dwoma obiektywami. Najlepszy efekt 3D można spotkać w animacjach, niestety nie można tego samego powiedzieć o filmach kręconych w 2D w których 3D jest generowane komputerowo, gdzie efekt trójwymiarowości jest znikomy.

             5. Czy to prawda że przyszłością 3D jest sport i muzyka?

Tak, jak najbardziej. Euro 2012 ma być transmitowane w 3D. Zarówno mecze jak  i koncerty będzie można oglądać w tej technologii. Dla widza będzie to coś dużo lepszego. Obraz 3D jest bardziej naturalny, 3D będzie standardem zarówno w kinach jak też w naszych domach.

             6. Dziękujemy za ciekawą rozmowę i życzymy powodzenia!

Dziękuję i zapraszam do kina, miejmy nadzieje na wiele udanych seansów 3D.